गजल

भरियो नयन मन खाली छ आज

उड्यो दिलको पन्छी वन खाली छ आज



भन्छन जिन्दगी रंग मन्चको नाटक हो

रुन्छु चिच्च्याएर फगत ताली छ आज



बुझ्छन कथाब्यथा अनि छोडेर जान्छन

मेरो दर्शक दुनियाँ कति जाली छ आज



सखा दिलको जमिन चुपचाप छ आकाश

बिना बर्षात नसप्रेको बाली छ आज



नदेउ दिलासा आफै कसाइ बनेर

अचानोमा टुकि्रने मेरै पाली छ आज



रङ्गनि छ दुनियाँ म फिक्का बन्या छुइनँ

अझ आफ्नै रगतको लाली छ आज
punam adhikari